Mars

No ber det i mars i mot våren.

Det ruskar og riv nok iblandt.

Men solblenk på havblåe klåren -

ein vårsmil - fortel det er sant.

Ein vinter so kald og so klaka -

lyt stane og turka ei tår, -

men snøggom til rømings å taka

for vaknande, veksande vår.

 

 

 

Men våren den vil ikkje stana,

før vintren er sopa på dør.

Og sola ho rundar si bana,

og stig over fjella i sør.

 

Ja, vår - du er sjølvaste livet, -

du soltrua syng oss i sinn.

Du atter ein gong vil oss gjeve

den trua at livet det vinn.

Bjarne Andås